Weer thuis

Hoi allemaal

Inmiddels al weer 2 weken thuis en wat is alles weer snel normaal. Toen ik terug was, had ik even geen motivatie om nog iets te schrijven, maar ik vond wel dat ik het netjes moest afsluiten.

De laatste 3 weken in Ghana zijn voorbij gevlogen. Ook zijn er nog twee andere vrijwilligers gekomen, Fenna en Lisa. Zij bleven 3 weken en gingen 2 dagen eerder dan mij naar huis. Fenna en Lisa hebben voor alle kinderen bedjes kunnen regelen, zodat ze niet meer op een matrasje op de grond hoeven te slapen. Ook hebben ze voor een paar kinderen de zorgverzekering kunnen regelenH. Op mijn laatste dag kreeg ik nog heel goed nieuws. Lisetje(het varken) is bevallen van 11 biggetjes. Het heeft zo moeten zijn dat ze op mijn laatste dag nog is bevallen. Als de biggetjes groot genoeg zijn, kunnen ze zorgen voor geld, vlees en misschien wel meer biggetjes. Het geld wordt dan natuurlijk gebruikt voor het weeshuis.

Mijn laatste weekend ben ik samen met Fenna, Lisa en Yakubu (alweer) naar Mole National Park geweest. Yakubu is een van de wezen, hij is 19 jaar en heeft een eigen kamer bij het weeshuis, maar voornamelijk zit en woont hij op school. Voor mij ging het dit keer niet zo veel om de dieren, maar gewoon lekker relaxen aan het zwembad en genieten van het lekkere eten. Dit keer hebben we een auto en wandel safari gedaan. Ze zeiden dat je bij de auto safari meer dieren kon zien. Dit waren dus vooral antilopes. De meeste mensen in Ghana kunnen niet zwemmen en zo ook Yakubu. Het zwembad had een diep en ondiep gedeelte, dus wij uitleggen dat je aan de ene kant kunt staan en aan de andere kant niet. Je kunt het al raden, Yakubu sprong in het diepe gedeelte en was bijna verdronken. Gelukkig trok iemand op de kant hem uit het water en kwamen wij met de schrik vrij. Omdat we dezelfde voeten hebben, dacht hij dat hij ook kon zwemmen.Na een heerlijke weekend weer terug naar ons gastgezin in Wulugu.

De laatste dagen nog een paar dingen in en voor het weeshuis gedaan zodat ik met een goed gevoel naar huis kon. We hebben nog bakken gekocht waar ze het eten in konden doen. Dit zat eerst een plastic zakje of ergens anders in wat niet dicht kan, dus niet heel hygiënisch.Ook hebben we nog een hok gebouwd waar Lisetje met haar biggetjes in kan.

Ik wil iedereen bedanken die geld heeft gedoneerd, mede dankzij jullie heb ik veel voor het weeshuis kunnen betekenen. Ik had niet verwacht dat ik het schrijven van een blog nog best leuk vond. Ik heb van te voren ook gezegd dat ik geen blog zou bij houden, maar ben achter af toch blij dat ik het gedaan heb. Zo kan ik over een paar jaar terug kijken en zelfs nog denken, oh ja dat heb ik ook nog gedaan. Ik vloog in de nacht terug naar Nederland en natuurlijk niet geslapen, omdat ik denk te blij was om weer naar huis te gaan. Eenmaal uit het vliegtuig en dan nog ff door de paspoort controle zag ik mijn moeder al heel blij staan springen. Toen de koffers halen en mijn moeder in de arme gesloten. In de auto onderweg naar huis nog ff geslapen en eenmaal thuis gekomen was alles versierd. Ballonnen, spandoek en zelfs mijn eigen taart. Dus dat was heerlijk thuis komen. Dankjewel!Bij deze dan echt mijn laatste blog, iedereen die mij gevolg heeft dankjewel!

Dikke kus

Anne

Blijven slapen

Hoi allemaal,

Daar zijn we weer vanuit het warme Ghana. De temperaturen kunnen hier in de middag oplopen tot 42 graden, dus lekker een uurtje rusten in de middag is geen overbodige luxe.

De moestuin begint nu ook echt op een moestuin te lijken. Er zit een poort in. Niet precies wat ik had verwacht, maar het houd de dieren buiten en dat is het belangrijkste. Voordat we konden beginnen met zaadjes planten, hebben we eerst de grond uit gegraven. Aangezien het hier best wel droog is, is de grond best wel hard en was dit dus ook zwaar werk om te doen. Toen ze eenmaal klaar waren heeft het nog een paar dagen geduurd voordat we zaadjes gingen halen. Inmiddels ben ik er al aan gewend dat alles hier rustig gaat. En als het vandaag niet lukt, doen we het morgen wel of overmorgen of volgende week. Maar mijn geduld wordt beloond. De eerst zaadjes zijn geplant. Het ziet er eigenlijk wel zielig uit nu, maar we gaan er nog meer halen. Maar wanneer dat is de vraag en weet je hier nooit zeker.

Afgelopen weekend ben ik (ja alweer) naar Tamale gegaan. Dit keer voor een naming ceremony. Hier wordt de naam bekend gemaakt van een pasgeboren baby. Of ja pasgeboren, volgens mij was deze zeker al een paar weken oud. Van te voren had ik verwacht dat dit groots gevierd zou worden, zoals bijna alles hier. Maar het was juist heel intiem. Het was binnen in de woonkamer en er waren ongeveer 30 mensen. Na een uur waren ze al klaar en ging iedereen naar huis. Toen zijn Micah, Solomon, Jason en ik naar het zwembad in de buurt geweest. Ik had helaas geen bikini mee, (Denk ook niet dat die mij nog past) maar alleen met je voeten in het water was al heerlijk.

De laatste tijd hoor ik super harde knallen. Dit blijken dus geweerschoten te zijn. Als er een begrafenis of herdenking is, schieten ze met buskruit in de lucht. En hoe harder, hoe beter. Mary had al gezegd dat er in februari veel begrafenissen en herdenkingen zijn. En dat kan je wel horen inderdaad. Je zou denken daar raak je wel aan gewend, maar ik schrik me nog steeds kapot als ik het hoor.

Natuurlijk ook weer elke dag naar het weeshuis geweest. Nog steeds bizar om te zien dat ze alleen komen om te eten en daarna weer naar huis gaan. Deze keer heb ik de kleurplaten en kleurpotloden meegenomen. En wat een rust! Ze vonden het allemaal super leuk en lieten dus ook alles aan mij zien. Ze zeggen dan allemaal "anne see". Aangezien er nu genoeg eten is, dacht ik dat de kinderen er konden blijven slapen. Er was alleen nog een ding wat we moesten regelen. De elektrische bedrading stak overal uit en de kinderen konden er zo bij komen. Dus afgelopen week hebben we dit geregeld en gister zijn er voor heet eerst kinderen blijven slapen. Toen ze zagen dat het licht het weer deed, begonnen ze allemaal super blij rond te rennen en te schreeuwen. Super mooi om te zien dat kleine kinderen hier blij mee zijn, terwijl het voor ons heel normaal is. Er waren maar 4 kinderen die bleven slapen, maar dat zullen er snel meer worden. Gister heb ik samen met de kinderen ballonnen in de kamer op gehangen, dit is natuurlijk een stuk gezelliger. Ook heb ik de schriftjes die ik van school aan de vijver (voorheen school met de bijbel) mee genomen. In de eerste instantie was het mijn bedoeling om de schriftjes te gebruiken als droomdagboek. Alleen snapten ze dat niet, dus nu gebruiken ze het als dagboek. Elke dag voordat ze gaan slapen kunnen ze erin schrijven of tekenen, aangezien niet iedereen hier kan schrijven, wat ze die dag gedaan hebben.

Dikke kus

Anne

Zingen, dansen en hallelujah

Hoi allemaal,

Afgelopen weken lekker duk bezig geweest aan de moestuin. Na een paar weken niets gedaan te hebben, zijn ze begonnen met het bouwen van de muur. Twee werkers zijn hier drie dagen mee bezig geweest. De eerste dag hadden ze 1 laag gedaan. Dit kwam, omdat ze alles goed moesten meten en ervoor moestwn zorgen dat de muur ook echt recht stond. Dus hier moet je natuurlijk ook de tijd voor nemen. De dagen die volgde, ging het al een stuk sneller. Het aller belangrijkste is dat de muur er nu staat en voor een hele lange tijd mee kan. John zou ervoor zorgen dat ze vrijdag zouden beginnen met het maken van een houten poort. We hebben voor hout gekozen, aangezien een ijzeren poort best wel prijzig is. Wij zouden vrijdag namelijk al naar Tamale gaan voor een bruiloft. Maar toen ik vandaag terug kwam en naar het weeshuis ging, stond er nog geen poort. Maar nu ik weer terug ben, ga ik ervoor zorgen dat ze zo snel mogelijk beginnen.

Voor mijn vertrek naar Ghana heb ik tegen mijn moeder gezegt dat ze mij niet meer zou herkennen. Ik dacht namelijk dat ik een paar kilo zou afvallen. Maar dit is (helaas) niet het geval. In de periode dat ik hier ben, ben ik al zeker 5 kilo aangekomen. Zo was er bijvoorbeeld een dag dat ik voor 1uur al 5 verschillende dingen had gegeten. Normaal bestaat mijn ontbijt uit brood met ei en thee. Maar afgelopen week waren ze een vergeten om brood te halen. En in plaats van brood krijg je hier koekjes. Hier kan ik wel aan wennen. Even later hadden ze nog brood gehaald, dus ik maar, (zo verstandig als ik ben) het brood gegeten. De kilo's vliegen er hier al aan, dus geen koekjes meer voor mij. Dus als ik straks terug ben is dieeten nog niet zo'n slecht plan.

We hebben deze week eten gekocht voor het weeshuis. Hier ben ik natuurlijk super blij mee, aangezien ze maar 1x per dag eten kregen. Ik ben samen met John en Mary naar de markt in Walewale gegaan. Hier hebben we o.a. vis, rijst, bonen, zout, uien, rode peper en nog veel meer gehaald. Ook hebben we zeep gekocht, zodat ze zichzelf en hun kleren kunnen wassen. Dus vanaf kunnen ze elke dag lekker eten. De volgende stap waar we voor moeten zorgen, is dat de kindjes nu ook kunnen blijven slapen. Er zijn matrassen genoeg, alleen nog geen bedjes, dus ze slapen nu verplicht op de grond. Dit is natuurlijk super slecht voor hun gezondheid, vooral in het regenseizoen, want dan is het ook een stuk vochtiger. Ook moeten we de bedrading van de elektriciteit opnieuw doen. Alles steekt nu uit en de kinderen kunnen er makkelijk bij komen. Dus eerst de bedrading regelen en dan kunnen de kindjes er blijven slapen.

Mijn gastvader John werkt als tolk in een rechtszaal. Ik ben met hem mee gegaan, want dit kan gewoon allemaal in Ghana. Mensen liepen de rechtzaal in en uit wanneer het hun uitkwam. Dus het is een stuk informeler dan in Nederland. Er waren 5 mannen die in de handboeien zaten. Ze werden gebracht in een taxi onder begeleiding van 2 politie agenten. Super raar om dit te zien en dat je er gewoon bij mag zijn. 2 van de mannen hadden iemand mishandeld en bestolen. De andere 3 mannen hadden koeien gestolen en doorverkocht. Ze moesten een andere keer terug komen en krijgen dan hun straf te horen, dus ik weet helaas niet hoe dit is afgelopen.

Afgelopen woensdag was er op de binnenplaats van Mary en John een verloving. En zaterdag was de bruiloft. Ik had geen idee, dat een verloving ook werd gevierd. Het was net een bruiloft maar dan in het klein. Dit keer niet zo veel zingen en dansen, maar dat was op de builoft wel anders. De bruiloft was in een grote kerk in Tamale. Toen we binnen kwamen stond iedereen al te zingen en te dansen, wachtend tot de bruid binnen kwam. Omdat de bruid familie is van Mary zaten we op de derde rij, dus kon ik alles super goed zien en natuurlijk ook lekker veel foto's maken. Toen de bruid binnen was, werd er eerst door verschillende groepen gezongen. Daarna kwam het officiele gedeelte. De ringen werden gegeven en niet te vergeten de kus. Ook al duurde die maar 2 seconde, de mensen in de zaal begonnen allemaal te schreeuwen. Daarna werden de papieren getekent. En ondertussen werd de taart klaar gezet. Na het aansnijden van de taart, ging het koppel dansen en kwamen er allemaal mensen naar voren om geld te geven. Dit deden ze niet gewoon in de hand, maar ze drukte het tegen hun hoofd. Geen idee of dit een speciale betekenis heeft, maar het zag er wel super leuk uit.

Afgelopen week ben ik naar crocodile pond in Paga geweest. Ik dacht dat het ergens afgelegen zou liggen of in ieder geval niet midden in de stad. Dit bleek wel anders te zijn. Het was gelegen aan een drukke straat. Voordat je naar binnen gaat, moet je eerst een kip kopen. Deze gebruiken ze om de krokodillen uit het water te lokken. De eerst 2 krokodillen die ze uit het water wilden lokken, hadden er geen zin in. Maar gelukkig de derde wel. Ze zorgen er dan voor dat de krokodil in de goede richting ligt. Dan mag je boven de krokodil hurken en foto's maken. Die van mij moest natuurlijk gaan lopen en ik er dus ook lekker charmant hurkend erachter aan. Voor dat je weet sta je alweer buiten, maar het was wel leuk om een keer mee gemaakt te hebben.

Dikke kus

Anne

Diertjes kijken

Hoi allemaal,

Het is alweer even geleden, maar daar ben ik weer. In de tussentijd is er niet zo veel gebeurt met de moestuin. De werker was nog steeds ziek en we hadden de steentjes nog niet. Maar hier komt snel verandering in. Zaterdag ben ik met John de steentjes gaan halen, heel anders dan ik had verwacht. Ik verwachtte dat we naar een soort van winkel gingen waar ze de steentjes verkopen. Maar dit bleek niet zo te zijn. We gingen met de bakbrommer een stukje rijden en stopten langs de weg om hier de steentjes te halen. Natuurlijk niet wat ik had verwacht, maar we hebben de steentjes en dat is het belangrijkste. Vandaag met de werker overlegt en we hebben niet genoeg steentjes. Maar deze keer hebben we ze wel gewoon gekocht.De werker is in de tussen tijd ook beter geworden dus als alles goed is beginnen ze morgen met bouwen van de muur, maar dat weet je hier nooit zeker.

Natuurlijk ook weer veel bij de lieve kindjes in het weeshuis geweest. Deze keer had ik de nagellak meegenomen. En wat was ik blij dat mijn gastmoeder Mary mee was. Zij zorgde er namelijk voor dat de kindjes in een rij gingen staan en hun beurt afwachten. In mijn eentje was dit nooit gelukt. Aangezien de kleinere kindjes niet goed Engels spreken en overal yes opzeggen. En daarna iedereen nog een ballon gegeven. De ballonnen vinden ze hier super leuk en gelukkig heb ik er genoeg mee. Het eten in het weeshuis is nu bijna op en dat kun je ook wel zien. Ze krijgen nu 1 keer per dag te eten. Ze delen hier met 2 man een bakje eten, wat in Nederland nog niet genoeg is voor 1 persoon. Dus het bakje was ook binnen 2 seconden leeg. Dit vond ik toch wel aangrijpend en triest om te zien.

De eerste stap naar eten is al gemaakt. Ik heb namelijk een varken gekocht genaamd Lisetje die ook nog eens zwanger is. Dit is natuurlijk iets voor op langere termijn. Als Lisetje bevalt en er genoeg biggetjes zijn en deze groot genoeg zijn, zorgen deze voor vlees. Het duurt dus nog wel even voordat er vlees is, maar dan heb je ook wat. Het duurt nog 4 maanden voordat Lisetje gaat bevallen, dus dan ben ik helaas alweer terug, maar ze hebben gezegd dat ze mij op de hoogte houden, dus hopen dat dit dan ook gebeurt.

Er is natuurlijk ook tijd om Ghana te ontdekken. Zo ben ik naar Mole National Park geweest. Het was wel even reizen, maar zeker de moeite waard. Het hotel waar we verbleven, was in het park, dus je zat letterlijk tussen de dieren. De apen zaten rustig achter onze kamer. Of rustig, ze kunnen een herrie maken niet normaal. En dat ze op je deur kloppen is ook heel normaal hier. In de ochtend hebben we een wandel safari gedaan. Super leuk maar ook raar dat je zo dicht bij de dieren kunt komen. We hebben vooral veel olifanten gezien. En ook de olifanten kwamen heel dicht bij onze kamer. Bij het hotel zat ook een zwembad, dus hier goed gebruik van gemaakt. Met het warme weer hier is een duik in het zwembad wel even heerlijk. Voor het eerst in een lange tijd weer frietjes gegeten, maar mijn lichaam vond dit niet zo'n goed idee. De maandag na het weekend was ik dus ziek. De dag erna voelde ik me nog steeds niet helemaal fit, maar toch even naar het weeshuis geweest. En als je dan die lieve kindjes ziet, voel je jezelf al een stuk beter.

Ik wil iedereen die geld heeft gedoneerd heel erg bedanken. Dankzij jullie kan ik hier mooie dingen van doen.

Dikke kus

Anne

Weekendje Tamale

Hoi allemaal,
Al vier weken voorbij, wat gaat het toch snel.
Op het moment ligt de aanleg van de moestuin een beetje stil. De man die de muur zou bouwen heeft malaria. Toen ik dit hoorde schrok ik wel even, maar voor hun is het net een griepje. Ook hebben we de steentjes nog niet die er voor zorgen dat de muur steviger staat. Als ik het vraag, zeg John dat doen we morgen. En zo gaat het al een paar dagen. Welkom in de ghaneese cultuur. Maar als het goed is wordt het vandaag geregeld, maar dat is dus nog even afwachten of dat ook echt zo is.
Als er wel gewerkt word zijn de weeskinderen allemaal heel nieuwsgierig. Ze vragen dan of ze mee kunnen helpen. Ze doen dat dan ook, maar komen er al snel achter dat het toch wel zwaar werk is. Zodra de moestuin klaar is, willen we ervoor zorgen dat de kinderen hier ook hun bijdrage aan kunnen leveren. Zo kunnen ze bijvoorbeeld het onkruid weghalen en water geven. Hierdoor leren ze un stukje verantwoordelijkheid en worden ze meer betrokken bij het weeshuis.

De meeste van jullie zullen het niet geloven, maar ik heb deze week stof gehaald, om hier een echte afrikaanse jurk van te maken. Wie had dat nog ooit gedacht, ik in een jurk. Zodra de jurk is gemaakt, komt er zeker een foto van op mijn blog. Voor nu kunnen jullie alvast fantaseren over hoe ik eruit zal zien.

Afgelopen weekend ben ik naar de stad Tamale gegaan. Hier heb ik Micah(de zoon van Mary en John) en Solomon(familie van Micah) opgezocht. Zij waren in Wulugu toen ik hier voor het eerst kwam en hebben mij toen van alles laten zien.
Ook al is Tamale maar 2 uur van Wulugu vandaan, het verschil is al best wel groot.
In plaats van kraampjes langs de weg, heb je hier winkels zoals we die in Nederland ook kennen. Voor water hoef je alleen de kraan open te draaien. En na 4 weken met een emmer met water te hebben gedouchet, heb ik nu een echte douche kunnen gebruiken. Helaas werkte die maar 1 dag, maar wat was dit heerlijk. Ook hadden ze een wc, dus niet meer boven een gat hangen. Natuurlijk deed de wc het niet en moest je een emmer water gebruiken om door te spoelen. Maar alles beter dan een gat, zullen we maar zeggen.
Ik heb zelfs pizza gegeten, dus ik was weer een blij meisje. Dus snel weer een keer naar Tamale.

Dikke kus
Anne

Brand?!

Hoi allemaal,
Ook deze week weer veel bij de lieve kinderen geweest van het weeshuis. Ben er deze week achter gekomen dat niet alleen de wezen hier komen als ik er ben, maar ook anderen kinderen uit het dorp. Natuurlijk super gezellig, maar soms ook heel druk.
Ik had ballonnen mee genomen en opeens stonden er 40 kinderen voor mijn neus.
Mijn plan was om de ballonnen te vullen met water, maar daar vonden de kinderen de ballonnen veel te leuk voor.
Deze week nog maar eens proberen.
De spullen die ik heb ingezameld komen hier goed van pas. Ze hebben niks om mee te spelen, dus maken ze dit maar zelf. Zo maken ze bijvoorbeeld een auto van een pak drinken, dopje van een flesje eronder, touw vastmaken en rijden maar.

Afgelopen week ook een moment gehad waar ik echt stil van werd. We hadden met één lading zand niet genoeg voor de muur, maar het geld was bijna op, dus hebben we besloten om dit keer een halve lading te doen. Toen ik aan kwam bij het weeshuis zag ik tot mijn verbazing een grote berg zand. Omdat we een moestuin maken voor het weeshuis hadden ze een hele lading gedaan in plaats van een halve lading. Ook zij willen de kinderen graag helpen. En niet alleen de mensen van de zand, ook de man die de stenen voor de muur heeft gemaakt, heeft dit voor bijna niks gedaan. Ook hij wilde graag mee helpen voor iets voor de kinderen van het weeshuis.
Wat een mooi gebaar!

Het bouwen van de muur is nog niet zo makkelijk als ik had gedacht. Vrijdag zijn ze begonnen om van alles te meten. Ik had absoluut geen idee wat ze aan het doen waren, maar het zag er "professioneel" uit denk ik.
Aangezien hier de grond niet overal gelijk is, moeten we de grond eerst gelijk maken. Ik heb het geprobeerd, maar wat is dit zwaar. Dus dit laat ik maar over aan de sterke mannen hier.

Je zou het bijna vergeten, maar de ruimte waar gekookt wordt van het weeshuis was bijna afgebrand. (Overdrijven is ook een vak)
Er was een pannetje in de brand gevlogen en ik wilde net iets gaan pakken om het van het vuur te halen. Toen ik opeens een steekvlam zag. Hadden ze er water op gegooit. Gelukkig waren er mannen aan het werk voor de moestuin em heeft hij het pannetje van het vuur gehaald. Gelukkig is niemand gewond geraakt en konden we er later om lachen.

Zaterdag ben ik met John (mijn gastouder) naar een bruiloft geweest. Net zoals alles hier was ook dit een groot feest.
Het was in de kerk, maar dan niet zoals wij dat doen. Het formele gedeelte duurde misschien maar 10 minuten en de rest van de tijd werd er gezongen en gedansen.
En ook hier kreeg je weer eten mee naar huis.

Volgende week beginnen de scholen hier weer. De meeste kinderen van het weeshuis gaan niet naar school en er is helaas niet genoeg geld voor een leraar. Zo zijn er voor meer dingen geen geld. Ze hebben wel een kookvrouw, een wasvrouw en een watchman die in de nacht een oogje in het zeil houdt.
Op het moment is de aanschaf van eten, een leraar en iemand die ze verzorgt het belangrijkste.
Ik weet dat veel van jullie al heel gul zijn geweest. Maar misschien heeft u nog een kleine bijdrage over voor deze lieve kinderen.
Niks moet alles mag.

Nl73RABO0173810616
A. Duyf

Het uplaoden van foto's wil helaas nog steeds niet lukken. Dus mama zal dit vanuit Nederland gaan doen.

Dikke kus
Anne

Happy new year!

Hoi allemaal,
Wat gaat de tijd snel hier, alweer een week voorbij.
Deze week veel bij het weeshuis geweest. En wat zijn de kinderen allemaal lief!
Het is me wel opgevallen dat de kinderen alleen in het weeshuis zijn als er eten wordt gemaakt of als ik er ben.
De rest van de dag zwerven ze rond door Wulugu of zitten de hele dag in de schaduw en doen niks.

Dindsdag ben ik naar een begrafenis gegaan. Heel indrukwekkend om te zien. Het is niet binnen zoals we in Nederland gewent zijn.
Het is buiten en er waren wel honderden mensen. Een begrafenis zien sommige hier als een gelengenheid om vrienden en familie weer te spreken. En dan niet na de begrafenis maar tijdens de begrafenis. Dat was iets waar ik toch wel raar van opkeek, want je verwacht toch wel dat het op zo'n moment stil is.
Na de begrafenis kreeg iedereen eten mee naar huis.

Ook zijn we deze week begonnen met het maken van stenen voor de muur die rondom de moestuin komt.
Eenmaal lekker bezig, zag ik opeens allemaal kinderen uit het weeshuis rennen. Al snel genoeg merkte ik waarom. Ze hadden een bijen nest ontdekt, dus ik natuurlijk ook zwaaiend om me heen wegrennen. En maar goed ook, want de zoon van Mary en John die er op dat moment ook was, is gestoken in zijn gezicht. Een beetje opgezwollen en pijnlijk, maar het gaat nu al een stuk beter met hem.

Afgelopen weekend was natuurlijk nieuwjaar. Ik was heel benieuwd naar hoe ze dit hier vieren.
Samen met John en Mary ben ik naar het dorpje gegaan waar John als pastoor in de kerk werkt.
We zijn hier zaterdagavond naar de kerk gegaan en hebben gezongen en gedansen om zo het nieuwe jaar in te gaan.
De volgende ochtend gewoon weer vroeg op, om je raadt het al, alweer naar de kerk te gaan. Het was heel leuk om nieuwjaar op een andere manier te vieren.
Ik wens iedereen een gelukkig en gezond 2017 toe.

Dikke kus
Anne

Kerst in Wulugu

Hoi allemaal,
Na een busreis van 26 uur (die normaal 16 uur duurt) eindelijk aangekomen in Wulugu.
We waren pas 30 minuten onderweg en we stonden alweer stil. De airco was kapot, maar gelukkig is het in Ghana niet zo warm.(38 graden)
Uiteindelijk moest er een nieuwe bus komen, waardoor we 10 uur later dan gepland konden vertrekken.
Ik werd hartelijk ontvangen door Mary en John, mijn gastouders voor de komende 3 maanden.

De vrijdag ben ik samen met John naar het stadje Bolga gegaan. Omdat ik dankzij de vrienden van de mustaersstichting een moestuin kan beginnen bij het weeshuis, zijn we gaan kijken wat we hier allemaal voor nodig hebben. Hier zijn we gaan kijken wat we nodig hebben voor de aanleg van een moestuin bij het weeshuis.
Ook ben ik voor het eerst naar het weeshuis gegaan. Toen de kinderen mij zagen, kwamen ze op me afgerend en hebben me niet meer los gelaten totdat ik weer wegging.
Het was heel apart om het weeshuis te zien. De kinderen hingen maar wat rond en hadden niets te doen. De meeste kinderen zwerven de hele dag rond in Wulugu en komen alleen naar het weeshuis om te eten en slapen.

Gisteren heb ik Wulugu verkend en wat zijn de mensen hier aardig. Ze vragen allemaal hoe het met je gaat en wat je naam is. Vooral de kleine kinderen zijn heel nieuwsgierig.

Vandaag kerst gevierd en wat een verschil met Nederland zeg.
Eerst naar de kerk. Precies zoals ik verwachtte. Allemaal zingende en dansende mensen.
Het is hier de gewoonte om met kerst langs alle familie leden te gaan. De families zijn hier nog al groot, dus voordat we klaar waren, zijn we al een paar uur verder. Daarna wat gedronken in een plaatsje niet ver van Wulugu. En dat 's avonds weer gedaan.
Al met al een geslaagde en gezellige dag.

Het uploaden van foto's wil helaas nog niet lukken, dus die houden jullie te goed.
Dikke kus
Anne